از جمله ایرادات انتصابات غیرتخصصی و محفلی، کم توان مدیر در دیدن اولویت ها، ظرافت‌ها و ریزه کاری‌ها، پیامد‌ها است. موضوعی که بلاشک در مورد شهرداری تهران و انتخاب افرادی در وزن آقای زاکانی بعنوان شهردار، صادق است. بار‌ها ادعا کرده که شهرداری تهران، کمبود بودجه ندارد. بار‌ها و بار‌ها مردم هم به مواردی اشاره کرده اند که بودجه چندانی هم نمی‌خواهد. تاسیس سرویس بهداشتی، پر کردن چاله‌های آسفالت خیابان‌ها و کوچه‌ها، نظافت سرویس‌های بهداشتی موجود در پارک ها، راه اندازی پله‌های برقی پل‌های عابر پیاده و غیره، صد‌ها مصداق اثبات این ادعا در هر محکمه‌ای است. اما شهردار متمایل به حاشیه شهر ما، روی راه اندازی مسجد و فرهنگسرا، وارد جنگ با افکار عمومی و شهروندان می‌شود. دنبال قرارداد‌های بزرگ انهم بشکل محرمانه می‌رود و صد‌ها فعل دیگر، هر کدام دنیایی شائبه و شایعه به همراه دارد. از دیگر موضوغات مغفول در شهرداری تهران، ساماندهی پسماند‌های الکترونیکی است. بر اساس آمار سازمان حفاظت از محیط زیست هر فرد ایرانی در سال بیش از ۲/۵ کیلوگرم پسماندالکترونیکی تولید می‌کند و این آمار زنگ خطری برای محیط زیست کشور به حساب می‌آید. وظیفه جمع آوری این پسماند‌ها در شهرها، برعهده شهرداری‌ها بوده و حتی شهرداری پایتخت هم برنامه موثری در این خصوص ندارد.

فعالان زیست‌محیطی در حالی توانستند با استفاده از روش‌های دوستدار محیط زیست فلزات پایه چون مس و قلع را بازیافت کنند که به گفته آنها این محققان در دستیابی به این نوع پسماندها باید با پیمانکارانی که بعضا اتباع سایر کشورها هستند، رقابت کنند.

امروزه حجم پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی با توجه به پیشرفت تکنولوژی و عطش انسان برای استفاده از آن بیشترین رشد را دارد و حجم بالای تولید آن با توجه به داشتن بازه‌ گسترده‌ای از ترکیبات زائد خطرناک، موضوع پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی را به معضلی زیست محیطی تبدیل کرده است. اگرچه به گفته یک کارشناس پسماند این نوع از پسماندها سمی‌تر از پسماندهای خانگی هستند اما متاسفانه وجود مشکلات متعدد در تفکیک و بازیافت پسماندهای خطرناک در ‌ایران مانع طرح مسائلی مانند پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی است.‌

رقابت شرکت‌های تولیدکننده برای رونمایی از محصولات جدید الکترونیکی و استقبال کاربران برای به روزرسانی تجهیزات الکترونیکی و خرید محصولات جدید منجر به افزایش زباله‌های الکترونیکی شده که دفع نامناسب و ناامن آن از طریق سوزاندن در فضای باز یا جابه‌جایی، خطرات قابل توجهی را برای محیط زیست و سلامت انسان به ارمغان آورده است.