امروز دورانی قابل توجه از عدم قطعیت را تجربه می‌کنیم که در آن، ویژگی‌های آشنای چشم‌انداز سیاسی در حال کمرنگ شدن است و معلوم نیست که چه چیزهایی جایگزین آنها خواهد شد. آیا تا ۱۰ سال دیگر نهادهایی مانند ناتو و اتحادیه اروپا هنوز وجود خواهند داشت؟ آیا ایالات متحده همچنان با دشمنان ناشناس خود در سرزمین‌های دوردست درگیر خواهد بود؟ آیا قرار است چین بر آسیا و جهان سیطره پیدا کند؟ آیا تمام مشاغل در حوزه‌های مختلف یکی پس از دیگری توسط هوش مصنوعی اشغال خواهند شد؟

یک دهه پیش من دنیای پسا آمریکا را توصیف کردم، دنیایی که نه فقط با کاهش قدرت ایالات متحده بلکه با "خیزش دیگران" رقم خواهد خورد. آن دنیا بی شک در حال شکل گیری است.