مهدی تدینی می‌گوید بعید می‌دانم شکل جنبش‌های اعتراضی در زمان پسا کرونا تغییر کند، این عامل جدید یعنی ویروس کرونا آنقدر تعیین کننده نیست که رفتار کلی جنبش‌های اعتراضی را تغییر دهد. هر جنبشی تابع ماهیت خود است، وقتی خطر ویروس کرونا رفع شود این جنبش‌هایی که اکنون متوقف شده، دوباره خود را احیا می‌کند اما ممکن است در پساکرونا ساختار جهانی از درون خود را اصلاح ‌کند.

اعتراض‌های گسترده، به لحاظ تعداد و گستره جغرافیایی در حال افزایش‌ هستند. داده‌های بسیاری نشان از افزایش سریع اعتراضات در سال‌های 2011 تا 2012 و سپس در 2015 تا 2016 داشت. در سال 2016، اعتراضات جدیدی در ارمنستان، جمهوری دموکراتیک کنگو، اتیوپی، اندونزی، عراق، قزاقستان، مولداوی، تایلند، یمن و زیمباوه آغاز شدند و در سال 2017 نیز آرژانتین، بلاروس، اتیوپی، گامبیا، مجارستان، کره، قرقیزستان، مکزیک، مراکش، پاراگوئه، رومانی، روسیه، ونزوئلا و ایران شاهد اعتراضات مردمی بود. انقلاب‌های توییتری یا آنچه «جنبش‌های بدون رهبر» می‌نامیم، امروز همگام با ظهور «عصر خشم» به دریافتی عمیق‌تر از اهداف این اعتراضات، اشکال و تأثیرات آن‌ها نیاز دارد.