تحصن، اعتصاب، تجمع، مسیری است که یک گروه ناشناخته سیاسی، پیش روی معلمان می‌گذارد تا به زعم آن، به خواسته‌ها و مطالبات خود برسند. این گروه، یک تشکل غیررسمی به نام «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان» است. این گروه نه نقدی تخصصی دارد و نه اعتراضی از مسیر قانونی را ابتدا امتحان می‌کند. بلکه همان آغاز کار، با یک ادبیات سیاست زده و هیجانی کاذب، از معلمان می‌خواهد کلاس‌های حضوری و مجازی خود را ترک کنند، از شبکه شاد بیرون بیایند و دست به یک اعتصاب سراسری بزنند و در تحصنی هماهنگ شرکت کنند.

به رغم برگزاری تجمع های متعددی که تنها به بخش کوچکی از آنها اشاره شد، از سوی مسئولان اقتصادی و متولیان اداره کشور، اقدام شایسته و درخوری برای حل مشکل آنها صورت نگرفته و در حال حاضر نیز شمار بسیاری از کارگران از جمله فعالان بخش های صنعتی که به آنها اشاره شد، نه تنها از امنیت شغلی و آرامش ناشی از آن بی بهره هستند، بلکه در موعد مقرر و ماهانه حقوق خود را دریافت نمی کنند.