«قَذف»؛ در لغت به معناى انداختن، گذاشتن و رها کردن آمده است.[1] و در اصطلاح فقهی ، عبارت است از این‌که به مرد یا زن، تهمت و نسبت زنا یا لواط زده شود.[2] به طورى که نتوان آن را با بیّنه ثابت نمود.

قصاص در لغت فارسی به معنای مجازات، جبران، تلافی و معامله به مثل آمده است و در اصطلاح فقهی انجام عملی دقیقا همانند عملی است که فاعل انجام داده است. به بیان دیگر، فقها قصاص را انجام کاری همانند جنایت ارتکاب‌یافته (قتل، قطع، ضرب یا جرح) علیه جانی دانسته‌اند.