سال‌هاست طرح‌های ساماندهی کودکان کار اجرا و هربار هم با شکست روبه‌رو می‌شود. در هر بار ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر از کودکان کار در خیابان دستگیر و به مراکزی منتقل می‌شوند، درنهایت هم با تعهد یا بدون آن به خانواده‌ها تحویل داده می‌شوند. خانواده هم مجبور است فرزندش را دوباره به خیابان برگرداند. درحقیقت به‌جای اینکه استراتژی بقای این خانواده‌ها را تغییر دهند، این طرح را دوباره اجرا می‌کنند.». فعالان حقوق کودک درباره جزئیات فعالیت باند‌ها و طرح‌های ساماندهی کودکان کار می‌گویند تاکنون مصداقی از سازمان‌یافته بودن حضور این گروه‌ها در خیابان به دست نیامده است. حسن موسوی‌چلک، رئیس انجمن مددکاری ایران هم حرف‌هایی دراین‌زمینه دارد. به گفته او، طرح مسئله فعالیت باند‌های کودکان کار نوعی فرافکنی از سوی دستگاه‌های مسئول حوزه کار کودک است. چلک می‌گوید: اگر این باند‌ها فعالیت می‌کنند، بنابراین نهاد‌های انتظامی و امنیتی کجا هستند؟

نجواها و چهره‌های خسته کودکان کار را هر روز می توان در خیابان‌های شهر دید؛ کودکانی که به دلیل‌های مختلف نان آور خانواده شده‌اند.

طرح فروش روزنامه در چهارراهها و خیابانهای مشهد توسط نوجوانان 15 تا 18 ساله، متوقف شد.

برخلاف صدای بلند و پرهیاهوی خانم فروشنده جوراب، «محمد‌حسن» با صدای خیلی آرام به لوازم جانبی موبایل که در دستش دارد، اشاره می‌کند و می‌گوید تمام لوازمش اصل است و با تضمین به مسافران مترو می‌فروشد. خانمی از او یک هندزفری می‌خرد و سر قیمت با او چانه می‌زند، محمدحسن که انگار تازه از خواب بیدار شده و حوصله زیادی ندارد، دو هزار تومان به او تخفیف می‌دهد و دوباره لابه‌لای صدای بلند فروشنده‌های دیگر تلاش می‌کند که محصولاتش را معرفی کند؛ کابل رابط، قاب موبایل، فلش مموری و... .