در ايران صنايع بزرگ بالادستي (عمدتا پتروشيمي و فولاد) با حدود ۱۵۰ هزار نفر کارکن، کمتر از پنج درصد از اشتغال بخش صنعت-ساخت و هفت‌دهم درصد از کل اشتغال کشور را بر عهده دارند. اين صنايع در زمره رشته‌هاي صنعتي با سرمايه‌بري بالا (Capital-Intensive) و غيرکاربر (غير اشتغال‌زا) به شمار مي‌روند. ايجاد اشتغال در صنايع پايين‌دستي ارتباط مستقيمي با فعاليت صنايع بالادستي ندارد، مگر اينکه از نظر قيمت، کيفيت و نحوه تأمين و همچنين وجود مشارکت و همکاري در طول زنجيره‌هاي ارزش صنعتي (Supply Chain Partnership)، شرايط ترجيحي و مزيت‌هاي رقابتي مشهود و نامشهود به نفع صنايع پايين‌دستي و مصرف‌کنندگان وجود داشته باشد.