میزان اعتماد مخاطبان به رسانه‌های نوین و سنتی به عوامل مختلفی بستگی دارد که در این گزارش به بررسی آنها پرداخته شده‌ایم.

شرایط در عرصه خبررسانی تغییر کرده است و مردم بجز روزنامه و تلویزیون، شبکه‌های اجتماعی از جمله فیس‌بوک و توئیتر را هم به‌عنوان منبع خبری قابل اطمینان پذیرفته‌اند و اخباری که از این طریق دریافت می‌کنند را با اپلیکیشن‌های پیام‌رسان نظیر واتس‌اپ و تلگرام به اشتراک می‌گذارند. این اتفاق در بسیاری از نقاط جهان باعث شده است تعداد مخاطبان خبری در پیام‌رسانها از تعداد مخاطبان رسانه‌های سنتی بیشتر شود تا صاحبان رسانه مشکلات جدید را پیش روی خود ببینند.

استفاده از ابزارهای دیجیتالی برای دریافت محتوای مورد علاقه در حالی از رسانه‌های سنتی‌تر مانند تلویزیون پیشی می‌گیرد که ابزارهای مدرن و اینترنتی نیازمند به‌روزرسانی در محتوای مناسب هستند.

آیا می‌توان فیس بوک یا توئیتر را یک شرکت رسانه‌ای دانست؟ آیا روزنامه‌های بزرگ و رسانه‌های صاحبنام می‌توانند از شبکه‌های اجتماعی به‌عنوان یک ابزار رسانه‌ای استفاده کنند و طیف گسترده‌تری از مخاطبان را تحت پوشش بگیرند؟ اگرچه این سؤالات ساده به نظر می‌رسند، ولی پاسخگویی به آنها می‌تواند به بزرگترین ابهام‌های حاضر در عرصه روزنامه‌نگاری و خبررسانی پاسخ دهد. در حقیقت باید گفت اگرچه پاسخ این سؤالات اندکی پیچیده است، ولی می‌تواند جوانب پنهان خبرپراکنی در عصر حاضر را نمایان کند و نشان دهد ما به‌عنوان مخاطب تا چه اندازه به صورت مستقیم و غیرمستقیم مورد هدف مراکز رسانه‌ای قرار می‌گیریم و چه زمان بدون آنکه متوجه باشیم، اهداف مراکز رسانه‌ای را در شبکه‌های اجتماعی محقق می‌کنیم.