برای آنان که به مطالعات جامعه شناختی و فلسفی علاقه داشته باشند، «منوچهر آشتیانی» نام آشنایی است.

ناصر مومنی می‌گوید: هایدگر با ریشه شناسی که از زبان و لغات می‌­کند، همیشه در پی رسیدن به چیزی است «اصیل» و «حقیقی».با هایدگر ما آن­ قدر به عقب می‌رویم که گاهی راه برگشت را گم می‌­کنیم. البته ممکن است در جواب بگویند، وجود حقیقی‌ترین، اصیل­‌ترین، نهایی‌­ترین­، نهان‌­ترین و پنهان­‌ترین امور است. رویکرد هایدگر چیزی نیست جز حجاب از چهره­ وجود برداشتن.

سیاوش جمادی، نویسنده و یکی از مترجمان بنام آثار فلسفی و ادبی است. او اولین‌بار مهم‌ترین اثر فلسفی هایدگر و چه‌بسا مهم‌ترین کتاب فلسفی قرن بیستم را به فارسی ترجمه کرد: «هستی و زمان». از دیگر ترجمه‌های جمادی از آثار هایدگر می‌توان به «چه باشد آنچه خوانندش تفکر» و «متافیزیک چیست؟» اشاره کرد. گفت‌وگویی با او درباره « هایدگرخوانی در ایران» انجام داده شده که در ادامه بخش‌هایی از پاسخ‌های جمادی را می‌خوانید.