اختلاف سطح تولید سرانه در کشورهای مختلف بر کسی پوشیده نیست. به طور معمول سرمایه سرانه و سرمایه انسانی سرانه به عنوان دو عامل تعیین ­کننده بر تولید سرانه در هر کشور در نظر گرفته می­ شوند. با وجود این مطالعات علمی نشان داده ­اند که این دو عامل برای توضیح اختلاف سطح تولید سرانه کافی نیستند و با وجود در نظر گرفتن اثر این عوامل همچنان سطوح متوسط بهره ­وری در کشورهای مختلف تفاوت­ های معناداری دارند. این تفاوت فاحش در سطح بهره ­وری کشورهای مختلف، به زیرساخت اجتماعی شامل سیاست­ های دولت و چارچوب قوانین نسبت داده می­ شود. در این مطلب به بررسی اثر نااطمینانی به عنوان یکی از مشخصه­ های بنیادی یک اقتصاد که بخشی از تفاوت موجود بین سطح بهره ­وری و توسعه­ یافتگی اقتصادهای مختلف را توضیح می ­دهد می پردازیم و ضمن تشریح اهمیت این موضوع برای اقتصاد ایران، مکانیسم ­های اثرگذاری آن را بررسی می کنیم.

با این وجود، ظهور و بروز کمبود نقدینگی در بسیاری از واحدهای تولیدی موید این واقعیت تلخ است که متاسفانه، نقدینگی موجود در کشور، به نحو شایسته و مطلوبی به سمت تولید هدایت نشده و قطعا در صورت حصول این امر خطیر، از بروز بسیاری از نارسایی‌های فعلی اقتصادی پیشگیری می شد و یقینا نظام تولیدی کشور نیز از پویایی و طراوت فزاینده تری برخوردار بود.

زمانی که از بازسازی عراق صحبت به میان می‌آید، باید به این نکته عنایت داشت که اساسا این موضوع به دو بخش مختلف قابل تفکیک است. بخش اول مربوط به ترمیم آثار ویرانگر حاصل از حضور داعش در این کشور است که طی سال‌های اخیر و از زمان شکل‌گیری، هزینه‌های گزافی را به این کشور تحمیل کرده است؛ اما حوزه دوم به استراتژی بلندمدت این کشور بازمی‌گردد که بر اساس آن، تصمیم دارند عراق از کشوری مصرف‌کننده و دارای سرانه تولید پایین به کشوری تولیدکننده و برخوردار از صنعت و زیرساخت تبدیل شود.