اواخر دهه 80 بود که تماشاخانه‌های خصوصی آرام آرام شکل گرفتند. این تماشاخانه‌ها ابتدا در اطراف چهارراه ولیعصر و در همسایگی تئاترشهر پدیدار شدند و گاهی توانستند با حضور چهره‌های شناخته‌شده در سالن‌هایشان، تماشاگران تئاتر را جذب کنند. بعدها تماشاخانه‌ها با صدور مجوز از سوی مرکز هنرهای نمایشی افزایش یافتند و با گذشت هفت سال از دهه90 در سطح پایتخت تماشاخانه‌هایی متولد شده‌اند که در اجرای نمایش‌، بار بیشتری را نسبت به تالارهای دولتی بر دوش می‌کشند.

فاز سوم پروژه «فرهنگ جامع تماشاخانه‌های ایران» که ازسوی انجمن هنرهای نمایشی ایران با حمایت اداره کل هنرهای نمایشی در دست انجام است، آغاز شد.