مطابق ماده ۱۰ قانون مالیات‌های مستقیم مصوب ۱۳۶۶، مستغلات مسکونی که بیش از ۶ ماه خالی می‌ماندند، مشمول مالیات می‌شدند. با وجود اجرای مالیات مذکور از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۰، این مالیات در اصلاحیه سال ۱۳۸۰، به‌دلیل مشکلات نظارتی، ارزش‌گذاری اندک املاک، هزینه‌های گزاف شناسایی املاک مسکونی خالی و درنتیجه عملکرد ضعیف آن، ملغی شد.