اروپا که زندگی می‌کردم دوست نازنینی داشتم که ۲۰ سالی از من بزرگ‌تر بود و دکترای جامعه‌‌شناسی داشت، انصافا هم جامعه‌شناس تیزبین و قابل و خوش‌محضری بود ولی به قول خودش در عمرش نتوانسته بود شغلی مرتبط با رشته‌اش بیابد. چند ماهی در بیمارستانی به عنوان متصدی پردازش نظرسنجی مشتریان کار کرده بود و خوشش نیامده بود و رها کرده بود و دیگر هم چیزی گیرش نیامده بود. دلیلش هم روشن بود: در یک کشور اروپایی ممکن است سالیانه ۱۰۰ نفر دکترای جامعه‌شناسی فارغ التحصیل شوند ولی در کل برای مثلا ۱۰ نفر دکترای این رشته موقعیت جدید وجود داشته باشد. در دوره کارشناسی ارشد منشی گروه ما که کارش هماهنگی کلاس‌ها و امثال آن بود دکترای زبان‌های آسیایی داشت و چینی و ژاپنی بلد بود ولی شغل روزانه‌اش این بود!