باومگارتن معتقد بود هدف استتیک، کمالِ شناخت محسوسات است و کمال شناخت محسوسات چیزی نیست مگر امر زیبا. امر زیبا مشخص‌ترین و بهترین نمونه‌ی امر محسوس است که به بهترین شکل به ذهن ورود می‌یابد. بدین ترتیب استتیک به عنوان علم زیبایی شناسی، به عنوان علمی که درباره‌ی هنر و امر زیبا تأمل می‌کند در این میانه‌ی قرن هجدهم باب شد.

یحیی قائدی از چیستی، چرایی و چگونگی پرسشگری در جامعه ایران می‌گوید: مردم غر می‌زنند، پرسش نمی‌کنند.