برای جبران کسری‌های بودجه، تمایل به استفاده حداکثری از بازار انحصاری دلار در دولت‌های مختلف وجود داشته و دارد. کسب درآمد به قیمت استثمار داخلی مردم و به بهانه ارزآوری و افزایش صادرات. باید پرسید که ایران بغیر از مواد معدنی و نفتی و پتروشیمی، واقعا چه مزیت صادراتی خاص دارد؟ ثانیا باید پرسید که افزایش قیمت نجومی ایجاد شده ناشی از افزایش قیمت کالای صادراتی، آیا برای مردم قابل تحمل است؟ آیا دولت مردان این سطح فشار را می‌بینند؟ افزایش قیمت دلار از یک سطحی به بالاتر، شمشیر دو لبی است که با شدت بیشتر و به حد وسیع‌تر و سریع تر، گلوی خود دولت‌ها را می‌برد. آیا متوجه هستیم! چرا سیاست‌های نثبیت نرخ ارز اجرا نمی‌شود؟ چرا بیمه ارزی در کشور پیاده سازی نمی‌شود؟

یک پژوهشگر اقتصادی معتقد است در آینده چند روند رخ خواهد داد و اول حباب بورس تخلیه خواهد شد؛ سپس نوبت حباب قیمت دلار و کالا‌های دلاری است، سوم در بازار مسکن و چهارم تا یک حدی نرخ زمین نیز کاهش خواهد یافت.

این روزها چشم بیشتر مردم به بازار طلاو ارز است، چراکه رسانه های بیگانه با اخبار نادرست موجب تشویش اذهان عمومی در این حوزه شده اند.

فرشاد مومنی می‌گوید: دولت به دلیل کسری مزمن بودجه اقدام به دستکاری نرخ ارز می‌کند، ولی به نظر من چنین بازی‌هایی را نباید فقط از منظر بازی با عدد و رقم کسری مالی دولت بررسی کرد، بلکه باید به تبعات ناگوار آن نیز توجه داشت.