شهرنشيني سريع توأم با فقر و فزوني جمعيت، يکي از مهم‌ترين فرايندهايي است که جوامع انساني را در هزاره جديد متأثر کرده است. اين روند در کشورهاي در‌حال‌توسعه، با سرعت مضاعفي در جريان بوده و چالش‌هاي عديده‌اي را موجب شده است که از آن جمله مي‌توان به کمبود امنيت اقامت، تخريب محيط زيست، اشباع زيرساخت‌ها، کاهش منابع مالي دولت‌ها، شکاف‌هاي گسترده اجتماعي، افزايش خشونت‌ها بر اثر رشد نابرابري در شهرها و در نهايت رشد ناپايداري‌ها اشاره كرد. اين شرايط، آسيب‌هاي بسیاری را براي مديران سطوح ملي و محلي در اين کشورها به همراه داشته است.