بر اساس برآوردهای انجام شده توسط فائو و محققان جمعیت جهان تا سال ٢٠٥٠ به حدود ١٠ میلیارد نفر خواهد رسید، برای تامین نیاز پروتئینی این جمعیت میزان تولیدات دامی باید بطور متوسط ٥٢ درصد افرایش یابد. براورده ساختن این نیاز بدون وارد اوردن به محیط زیست بسیار حیاتی است.

ران درشت و پرچرب قورباغه‌ها را می‌دیدم که‌ تر و تازه داخل نایلون بسته‌بندی شده بود! خاطرم نیست قیمت‌شان چقدر بود؛ اما عجیب این بود که در یکی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای ایران فروش می‌رفتند. ماجرا به مرداد ماه ‌سال گذشته برمی‌گشت و البته چندان هم پیش نرفت. چون سفره اینجور اطعمه و اشربه نه‌تنها به مذاق ایرانی‌ها خوش نمی‌آید، بلکه بنا به نظر مراجع حرام هم هست. منتها وقتی بازار شرق آسیا تقاضا دارد، چرا پرورش و به خورد آنها ندهیم؟ اتحادیه اروپا هم با مراعات اصول بهداشتی حاضر به خرید است. به‌ویژه که قورباغه ایرانی بین مابقی فک و فامیل و گونه‌هایش خوش‌نژاد هم هست. این را بنده نمی‌گویم؛ مهندس کبیر زمردی، مدرس و مشاور گونه‌های جدید شیلاتی می‌گوید. او کارشناسی شیلات از دانشگاه منابع طبیعی گرگان دارد و نزدیک به 10‌ سال است که در کار تکثیر و پرورش این گونه‌هاست. برای همین در این گفت‌وگو درباره تمام جوانب امر پرسیده‌ام، بخوانید. تکثیر و پرورش یک‌سری آبزی ‌ها سابقه قدیمی دارد اما پرورش گونه‌های جدیدی در ایران باب شده که قبلا نبود.

نا گفته هايي از چگونگي ورود و انتشار جلبک "آزولا" به ايران