شهیدی گفت: نیاز کشور به تلویزیون در سال حدود ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار دستگاه است که حدودیک‌میلیون دستگاه به صورت قاچاق وارد بازار مصرف می‌شود.

تقریبا هیچ‌خانه‌ای در ایران وجود ندارد که حداقل یک کالا از لوازم‌خانگی‌اش، برند «کره» نباشد، اما مساله به همین‌جا ختم نمی‌شود. تبلیغات تلویزیون، سینما، حاشیه بزرگراه‌ها و معابر اصلی شهر، تبلیغات حاشیه استادیوم و هر آن چیزی که بشود روی آن نام برند خارجی را نصب کرد، امروز پر است از نام‌های کره‌ای، چینی و ترک و خالی است از نام‌های نوستالژیک ایرانی که زمانی زینت‌بخش خانه‌هایمان بودند.