توماس پیکتی اقتصاددان فرانسوی است که درباره توزیع ثروت و نابرابری درآمد کتاب‌ها و مقالات زیادی نوشته است. کتاب «سرمایه و ایدئولوژی» توماس پیکتی منشأ گفتگو‌های بسیاری در محافل علمی و سیاست‌گذاری در جهان شده است. پیکتی نشان می‌دهد که توزیع به‌شدت نابرابر درآمد به توزیع نابرابر ثروت با شدت بیشتری منجر گردیده و تعداد اندک صاحبان این ثروت‌ها قادر هستند سیاست‌های دولت‌ها را در جهت منویات خود به خدمت گیرند و انسداد حاصله در سیاست‌های بخش عمومی به رشد فزاینده نابرابری‌ها در جوامع صنعتی منجر می‌شود و این نابرابری‌های فزاینده علت اصلی شکاف‌های اقتصادی- اجتماعی در این جوامع و افول آن‌ها خواهد شد. ثروت تا حدی متمرکز می‌شود که دیگر امکان رقابت برای دمکراسی باقی نمی‌ماند، چه برسد به عدالت اجتماعی. به طور خلاصه، کاپیتالیسم به طور خودکار سطوحی از نابرابری را به وجود می‌آورد که پایدار نیستند. ثروت رو به افزایش یک درصد جامعه فقط یک واقعیت اقتصادی و داستان دارایی‌های یک فرد، نیست. کاپیتالیسم قرن بیست و یکم مسیری یک‌سویه به سمت نابرابری است مگر آنکه ما برای متوقف کردنش کاری انجام دهیم. پیکتی به نقش ایدئولوژی در مشروعیت‌بخشی به رژیم مالکیت و نیز توضیح رژیم‌های نابرابری اشاره می‌کند. او ایدئولوژی را به مجموعه‌ای از اندیشه‌ها و گفتمان‌های باورپذیر پیشینی ارجاع می‌دهد که مشخص می‌کند جامعه چگونه باید ساختار بگیرد. پیکتی معتقد است که نابرابری نه اقتصادی است و نه فناورانه، ایدئولوژیک و سیاسی است. این نتیجه‌گیری یکی از مهم‌ترین نتایج کتاب «سرمایه و ایدئولوژی» است که موضع صریح او را نسبت به مواضع مارکسیست‌ها و تأثیر ماتریالیسم تاریخی به‌عنوان زیربنای همه تحولات اقتصادی و فناورانه روشن می‌کند. در چنین شرایطی از بعد اقتصادی نیازمند نظام‌های توزیع بجای مقابله با نابرابری بوده و در بعد سیاسی، نیازمند اصلاح ساخت‌ها و ساختار‌های سیاسی هستیم.

نگاهی به وضعیت صنعت چاپ در جهان نشان می‌دهد که آمریکا، آلمان، ژاپن، ایتالیا، انگلستان، هند، اندونزی و چین در حال حاضر بیشترین سهم صنعت چاپ جهان را به خود اختصاص داده‌اند.

مشهور است آدم‌ها در جوانی انقلابی‌اند و سنشان که بالا می‌رود محافظه‌کار می‌شوند. اما زندگی پیکتی وارونه است. او در عنفوان جوانی به کشور‌های اروپای شرقی سفر کرد، و با دیدن خیابان‌های خاکستری و مغازه‌های به‌گل‌نشستۀ آنجا متقاعد شد که چیزی نمی‌تواند جایگزین رقابت بازار شود. اما رفته‌رفته، وقتی با حجم عظیمی از داده‌های اقتصادی مواجه شد، فهمید صاحبان سرمایه چه شکاف ناعادلانه‌ای در جامعه ایجاد کرده‌اند و همین پژوهش‌هایش را به‌سمت نابرابری اقتصادی کشاند. تابه‌حال ۲.۵ میلیون نسخه از کتاب پیشین او، سرمایه در قرن بیست‌ویکم، فروش رفته و حالا با کتابی قطورتر و البته خطرناک‌تر بازگشته است.

کم نیستند نویسندگانی که با انتشار کتابی جنجالی برای مدتی در صدر گفت‌وگوها جای می‌گیرند، اما همان‌طور که به سرعت مشهور شده‌اند، به سرعت هم فراموش می‌شوند. از قرار معلوم، توماس پیکتی ، از آن دسته نخواهد بود. او که هفت سال پیش با انتشار «سرمایه در قرن بیست‌و‌یکم» ناگهان انفجاری در بحث‌های اقتصادی به وجود آورد، حالا با کتابی هزار صفحه‌ای بازگشته است تا بار دیگر مهارتش را در آمار، فهم جزئیات و نگرش‌های اقتصادی حیرت‌انگیز اثبات کند.

در اقتصاد ايران دولت تأمين‌کننده و عرضه‌کننده اصلي ارز است و بيش از ٩٠ درصد درآمد ارزي از محل فروش ثروت‌ها و منابع و مواد اوليه (به‌واسطه تزريق رانت منابع) حاصل مي‌شود و نه در نتيجه کار و تلاش و نوآوري مردم.» اين بخشي از گفته‌هاي احسان سلطاني، پژوهشگر و مشاور اقتصادي و صنعتي، در اولين جلسه مؤسسه مطالعات دين اقتصاد در سال ٩٧ است. در اين جلسه که با موضوع «اقتصاد سياسي دست‌کاري نرخ ارز در ايران، بيم‌ها و اميدها» برگزار شد، «تبديل نرخ ارز اسمي و حقيقي، تأمين ارز خارجي در اقتصاد ايران و ماليات تورمي» از مهم‌ترين محورهاي مورد بحث در اين جلسه بود که از سوي سلطاني مطرح شد.