در همه معاملاتی که اساس و بنیان تجارت را تشکیل می ‌دهند، طرفین در مقابل یکدیگر تعهداتی را می پذیرند که باید به‌ درستی اجرا شود. در همین راستا، قانونگذار ضمانت اجراهایی را برای انجام صحیح این معاملات در نظر گرفته یا به ‌عبارتی برای طرفین راه فراری قائل شده است تا هیچ کدام از آنها مغبون واقع نشود و در صورت سرپیچی یکی از طرفین از تعهدات خود، مجبور به قبول معامله و ادامه‌ی آن نشود.