میلتون فریدمن مثال جالبی دارد که به روشنی پرده از این معمای بزرگ برمی‌دارد. وی می‌گوید: «یک بیلیاردباز حرفه‌ای را در نظر بگیرید که گوی را با چوب آن‌چنان می‌زند که گوی قرمز را در مسیر درست هدایت کند. وی آن‌چنان با مهارت به توپ ضربه می‌زند که گویی اشراف کامل بر قوانین فیزیک دارد؛ ولی در هیچ آموزشگاهی آن را نیاموخته است.» برای آحاد اقتصادی نیز ضرورتی ندارد که از شکل تابع مطلوبیت خود مطلع باشند و سپس با توجه به تابع لاگرانژ اقدام به حداکثرسازی آن کنند.

علی میرزاخانی سردبیر دنیای اقتصاد در کانال تلگرامی اش نوشت: آیا یک سیاستمدار باهوش می‌تواند در مواجهه با مسائل اقتصادی به توانایی ذهنی و هوشی خود اکتفا کند و تصمیمات صحیح بگیرد؟ پاسخ «پل ساموئلسون » اقتصاددان نامدار معاصر به این پرسش منفی است.