در ماه‌های اخیر شاهد بروز اتفاقات و انتشار تولیدات فرهنگی هنری در کشور بودیم که به مثابه دو لبه یک قیچی در صدد بریدن رشته‌های حیا در جامعه مسلمان کشورمان عمل کرده‌اند. عادی‌سازی بی‌حجابی و قبح شکنی های فرهنگی، در قالب تولیدات تصویری اعم از سینمایی، سریال‌های شبکه نمایش خانگی و همچنین برنامه‌ها و مراسم رسمی و شبه‌رسمی در حال رخ دادن است. موضوعی که شاید بتوان بنوعی از آن تعبیر به حمله آندلسی نمود.از سوی دیگر، ماجرای بالا رفتن آمار و کثرت برگزاری مراسم رسمی از سوی برخی دستگاه‌های دولتی، خصولتی و شبه‌دولتی که میهمانان یا میزبانان آنها بدون مراعات دستورالعمل‌های قانونی و رعایت نکردن حداقل‌های حجاب عرفی و قانونی کشور در آنها حاضر می‌شوند،جای سوال دارد. انتقادات را هم بشیوه های گوناگون توجیه نموده و بیان می دارند که اولاً اقدام صورت گرفته یک تخلف حاشیه‌ای و کوچک از سوی یک فرد بوده و از سوی دیگر با استناد به اینکه آنچه در این گعده‌ها می‌گذرد، تابعی از واقعیات کف جامعه است ، از خودشان سلب مسئولیت می کنند.

حجت الاسلام طائب عنوان کرد، در ایران هرگز بی‌حجابی حتی در دوران ساسانیان براساس نقاشی‌های این زمان نداشتیم، به عنوان مثال رضاشاه سرنیزه گذاشت که باید زنان بی‌حجاب اجباری باشند، اما نشد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که در دنیا حجاب اجباری نداریم بلکه بی‌حجابی اجباری داریم و .... ضمن تائید فرمایشات قای طائب، باید از ایشان پرسید که چرا در جمهوری اسلامی، نگاه به حجاب صرفا نگاهی شرعی و مناسکی بوده درباره حوزه فرهنگی و ارزشی ان (منجر به تربیت و درونی کردن حجاب برای نسل‌های جوان اتی) و معنویت آفرینی حجاب، کاری انجام نشده است؟ چرا مداخله گری فعال فرهنگی در خصوص حجاب و به دست مشتی افراد کم صلاحیت و عموما سنتی و تندرو سپرده شده که اندک بودجه اختصاصی را هم به هدر داده و بجای ارتقا همگرایی ها، سبب تشدید تنش شده اند؟ بعنوان نماینده افکار عمومی، چه کسی باید پاسخگو به سوال ما باشد؟

امام جمعه اسالم با اشاره به برنامه بلند مدت دشمن برای ترویج بی حجابی در جامعه اسلامی ایران، گفت: باید برای دعوت به حجاب از خلاقیت و نوآوری استفاده شود.

انتشار فیلم درگیری مامور زن گشت ارشاد نیروی انتظامی با یک دختر بدحجاب در روزهای گذشته واکنش‌های مختلفی را در پی داشته است. اما فرصت‌طلبی برخی افراد از این ماجرا در جای خود دارای اهمیت است.