این روز‌ها لمپنیسم با آنچه که از تعریف مارکس گرفته شده تفاوت دارد. لمپن امروزی همچنان یک بیکاره‌ای است که تن به کار و تولید نمی‌دهد، اما چون آبرو و حثیتی برای خود قائل نیست یک گردنه گیر سیاسی است که می‌خواهد از هر کسی که صاحب قدرت سیاسی می‌شود سهم خود را بگیرد در نتیجه از زحمات دیگران سود می‌برد نه زحمات خویش.

تصور عمومی این است که نوکیسه کسانی می‌گویند که در اقتصاد در یک شب ره صدساله را طی می‌کنند. اما از این دسته از افراد در حوزه سیاسی هم کم نیست. نوکیسه‌های سیاسی که با رانت پله‌های ترقی را خیلی سریع طی می‌کنند. در کنار آنان فرزندانی هستند که با عنوان نورچشمی‌های خوب یاد می‌شود. این عزیز شده‌ها نیز از جمله همان نوکیسه‌هایی هستند که با پشتوانه‌های خانوادگی وارد عرصه قدرت می‌شوند و بدون اینکه پیه رقابت سالم سیاسی را به تن خود بمالند خیلی سریع به مزایای قدرت می‌رسند.

نوکیسگی را این گونه تعریف کرده اند: قشری که از نظر در آمد به طبقه بالا و از نظر فرهنگی به طبقه پایین و حتی لمپن ها بسیار نزدیک است.