در حالی که قرار بود سی و دومین دوره بازی‌های المپیک ۳ تا ۱۹ مرداد سالجاری به میزبانی توکیو برگزار شود، با شیوع و گسترش ویروس کرونا این بازی‌ها با تعویقی یک ساله مواجه شد.

تیم ملی بسکتبال با ویلچر کشورمان با نایب قهرمانی در مسابقات قهرمانی آسیا و اقیانوسیه توانست جواز حضور در پارالمپیک را کسب کند. در میان این کاروان ، «حمید صداقت» از مشهد به عنوان تنها نماینده خراسان رضوی حضور داشت؛ ورزشکاری که داستان زندگی اش متفاوت تر از دیگر ملی پوشان است. پسر جوان 33 ساله‌ای که اگر 13 سال پیش از او می‌پرسیدی در آینده چه ورزشی را دنبال می کنی، قطعا فوتبال برای او در اولویت بود و حتی اگر می گفتی قرار است بسکتبال را انتخاب کنی، برایش قابل قبول‌تر از بسکتبال با ویلچر بود.

همان روز اولی که از مدرسه برگشت؛ همان روزی که بغض کرده قصه تلخ روز اول و نیشخندهای همکلاسی‌هایش را برای مادر تعریف می‌کرد، می‌توانست تمام شود. از همان روزی که به کلاس زبان رفت و دوباره همان نیشخندها توی ذوقش زد؛ از همان روز اولی که به استخر و باشگاه پا گذاشت و نه جیبی بود که دستش را قایم کند و نه آستینی و از همه روزهای اول، هر کدام از این روزها می‌توانست برایش بهانه‌ای برای یک پایان باشد، اما نشد. نه اینکه خودش بخواهد، اجبار مادر و پدرش بود؛ پدر و مادری که‌ آینده را برای او متفاوت‌تر از خودش می‌دیدند؛ پدر و مادری که می‌دانستند اگر تن به خواسته‌اش دهند، شاهین هم می‌شود یکی مثل بقیه؛ بقیه‌ای که تنها انتخابشان، انتخاب گوشه‌ای برای پنهان شدن است. شاهین می‌توانست مثل همه باشد؛ مثل همه‌ آنهایی که انگیزه‌ای برای ماندن ندارند.

قهرمان پارالمپیک 2016 ریو با بیان اینکه استان کرمانشاه باید یک آکادمی مخصوص برای جانبازان و معلولان داشته باشد، گفت: با کمبود‌ها و کاستی‌ها می‌جنگیم، زیرا می‌خواهیم فعل توانستن را معنا کنیم.

همه قهرمان های پارالمپیک به خاطر ویژگی های منحصر به فردی که دارند مشکلات بزرگی را در زندگی خود پشت سر گذاشته اند مشکلاتی که قبل از حضور در مسابقات پارالمپیک باید آنها را شکست می دادند.

به مناسبت گراميداشت روز جهاني عصاي سفيد و روز جهاني پارالمپيک که در ستاد بهزيستي لرستان برگزار شد، جمعي ازقهرمانان،قاريان و نخبگان نابينا و کم بينا با مدير کل بهزيستي لرستان ديدارکردند.