بعضی تصمیم‌هایی که در زندگی می‌گیریم. بعضی تصمیم‌هایی که زندگی مجبورمان می‌کند که بگیریم، هم خودش سخت است و مبهم و پیچیده و هم برای دیگران سؤال برانگیز. هم کنار آمدن با خود مسأله دشوار است هم جواب دادن به این و آن و مواجه شدن با چشم‌های گرد شده از تعجب آدم‌هایی که فکر می‌کنند از خود ما بیشتر در مورد موضوعی که روز و شب‌مان را یکی کرده، می‌دانند. اما وقتی انگیزه خیلی قوی است؛ وقتی حاضریم برای شنیدن صدای یک بچه که از پوست و گوشت خودمان است به هر سختی تن بدهیم و از هر قله قافی بالا برویم. آن وقت است که با همه مخالفت‌ها و علامت سؤال‌ها تن در می‌دهیم به رویارویی با یکی از سخت ترین و عجیب‌ترین روش‌های باروری یعنی رحم اجاره‌ای.

اردیبهشت امسال خبرشکنجه «فاطمه»۱۲ ساله، «ام‌البنین» هشت ساله و «علی‌اکبر» پنج ساله به دست پدر و نامادری ‌شان در بندرماهشهر تیتر خبرهای اجتماعی شد. دهان دوخته شده یکی از بچه‌ها با چسب حرارتی و دندان و دست شکسته دیگری، نان خشک خوردن‌شان از فرط گرسنگی وزخم‌های روی بدن‌شان، دست به دست در شبکه‌های اجتماعی می‌چرخید و موج وسیعی از انزجار از رفتار پدر و نامادری و همدردی با این سه طفل بی‌پناه را به دنبال داشت.

فرماندار ماهشهر گفت: کودکان شکنجه دیده ماهشهری هنوز نزد عمویشان زندگی می کنند و مددجویان بهزیستی مرتب به آنها رسیدگی می‌کنند.

مدیرکل دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی گفت: کودک‌ همسری یک ظلم بوده و از مصادیق بازر ظلم به‌ شمار می‌رود و آن چیزی است که قرآن بارها و بارها آن را نهی کرده است.

مدیرکل بهزیستی استان خوزستان درباره آخرین وضعیت سه کودک ماهشهری که توسط پدر و نامادری شکنجه شده‌اند، گفت: " انگیزه این دو نفر از آزار کودکان نیز هنوز مشخص نیست و منتظر هستیم تا انگیزه اصلی آنها از سوی قوه قضاییه اعلام شود.