اخیرا دکتر فرزین رئیس کل بانک مرکزی ، اقداماتی نظیر کنار گذاشتن سوئیفت و جایگزینی ACUMER ، راه اندازی ریال دیجیتال ، ورود به گروه بریکس، کارت بانکی مشترک بین ایران و روسیه و ...، را معادل دلارزدایی تعریف کرده و شاید افکار عمومی از صحبت های ایشان چنین برداشتی کرده اند. این در حالی است که کشور در حوزه ارزی و تبادلات ارزی و تحریم ها بشکلی سه گانه دچار مشکل بوده و باید بتوان بشکل همزمان این چرخه سه عاملی را تحت تاصیر قرار داد. از نظر ارزی، اقتصاد کشور بشدت دلاریزه شده ( وابستگی بالا به دلار تحریم شده برای خرید مواد اولیه و ماشین آلات) و بدلیل شرایط تورمی کشور، دلار بنوعی جای پول ملی را تحت تاثیر قرار داده است ( ضرورت اجرای برنامه های دلار زدایی ). دومین بحث ، نقل و انتقال پولی است که قبلا با دفترچه های کد دو طرفه بانکی انجام می شد و سپس به شبکه جهانی سوئیفت تبدیل شد که بانک های ایرانی را تحریم نمود( نیازمندی به احیای مجدد دفترچه های کدگذاری دو طرفه ، راه اندازی شبکه های منطقه ای مشترک نقل و انتقال با نظر داشت به سقف تحریم های آمریکایی برای مبادلات تجاری). سومین مشکل بحث تحریم های تجاری و سقف سرمایه گذاری ها است. باید از رئیس کل بانک مرکزی پرسید که آیا اقدامات پراکنده نظیر،جایگزینی ACUMER ، راه اندازی ریال دیجیتال ، ورود به گروه بریکس، کارت بانکی مشترک بین ایران و روسیه ، می تواند پاسخگو به سه حوزه چالشی مورد نظر باشد، یا اینکه گام های اولیه برای گذر از بحران تلقی می شوند؟ اگر گام های اولیه را قبول دارید، از اصطلاح گام بلند استفاده نکنید و غلو ننماید.

بحث راجع به «دلارزدایی» یا کاهش اتکا به دلار که در پی نشست بریکس بالا گرفته، چندین سال است که در ایران و نیز در سطح بین‌المللی مطرح است. کشورهایی که تحت تحریم آمریکا هستند، به‌ویژه ایران، این بحث را با علاقه دنبال می‌کنند. سوال اینجاست که با رجزخوانی سیاسی یا تاکیدات عده ای مدیر دولتی خام و کم تجربه و یا حتی اقدامات محدود کم اثر، می توان به این خواسته ریشه ای در اقتصاد جهانی رسید؟

در پی بحث‌هایی که اخیرا درباره دلارزدایی از اقتصاد ایران مطرح شده، علی مروی، اقتصاددان و رییس اندیشکده کسب و کار شریف به تشریح رابطه تورم و نرخ ارز و مسیر دلارزدایی پرداخت.

سازوکارهای سیاستگذاری برای دلار زدایی که از سوی ایران اجرا می شوند باید با دقت مورد بررسی قرار گیرند. نتیجه دلار زدایی در زمانی که ایران با بحران‌های دوره‌ای اقتصادی مواجه است و اکنون عدم قطعیت جدی درباره چشم انداز برجام و آشفتگی‌های ناشی از آن وجود دارد می‌تواند نتایج مثبت و سازنده‌ای را برای اقتصاد ایران به همراه داشته باشد.