توماس پیکتی اقتصاددان فرانسوی است که درباره توزیع ثروت و نابرابری درآمد کتاب‌ها و مقالات زیادی نوشته است. کتاب «سرمایه و ایدئولوژی» توماس پیکتی منشأ گفتگو‌های بسیاری در محافل علمی و سیاست‌گذاری در جهان شده است. پیکتی نشان می‌دهد که توزیع به‌شدت نابرابر درآمد به توزیع نابرابر ثروت با شدت بیشتری منجر گردیده و تعداد اندک صاحبان این ثروت‌ها قادر هستند سیاست‌های دولت‌ها را در جهت منویات خود به خدمت گیرند و انسداد حاصله در سیاست‌های بخش عمومی به رشد فزاینده نابرابری‌ها در جوامع صنعتی منجر می‌شود و این نابرابری‌های فزاینده علت اصلی شکاف‌های اقتصادی- اجتماعی در این جوامع و افول آن‌ها خواهد شد. ثروت تا حدی متمرکز می‌شود که دیگر امکان رقابت برای دمکراسی باقی نمی‌ماند، چه برسد به عدالت اجتماعی. به طور خلاصه، کاپیتالیسم به طور خودکار سطوحی از نابرابری را به وجود می‌آورد که پایدار نیستند. ثروت رو به افزایش یک درصد جامعه فقط یک واقعیت اقتصادی و داستان دارایی‌های یک فرد، نیست. کاپیتالیسم قرن بیست و یکم مسیری یک‌سویه به سمت نابرابری است مگر آنکه ما برای متوقف کردنش کاری انجام دهیم. پیکتی به نقش ایدئولوژی در مشروعیت‌بخشی به رژیم مالکیت و نیز توضیح رژیم‌های نابرابری اشاره می‌کند. او ایدئولوژی را به مجموعه‌ای از اندیشه‌ها و گفتمان‌های باورپذیر پیشینی ارجاع می‌دهد که مشخص می‌کند جامعه چگونه باید ساختار بگیرد. پیکتی معتقد است که نابرابری نه اقتصادی است و نه فناورانه، ایدئولوژیک و سیاسی است. این نتیجه‌گیری یکی از مهم‌ترین نتایج کتاب «سرمایه و ایدئولوژی» است که موضع صریح او را نسبت به مواضع مارکسیست‌ها و تأثیر ماتریالیسم تاریخی به‌عنوان زیربنای همه تحولات اقتصادی و فناورانه روشن می‌کند. در چنین شرایطی از بعد اقتصادی نیازمند نظام‌های توزیع بجای مقابله با نابرابری بوده و در بعد سیاسی، نیازمند اصلاح ساخت‌ها و ساختار‌های سیاسی هستیم.

این روز‌ها لمپنیسم با آنچه که از تعریف مارکس گرفته شده تفاوت دارد. لمپن امروزی همچنان یک بیکاره‌ای است که تن به کار و تولید نمی‌دهد، اما چون آبرو و حثیتی برای خود قائل نیست یک گردنه گیر سیاسی است که می‌خواهد از هر کسی که صاحب قدرت سیاسی می‌شود سهم خود را بگیرد در نتیجه از زحمات دیگران سود می‌برد نه زحمات خویش.

این کتاب از یک پیش‌گفتار از شهرزاد مجاب استاد دانشگاه تورنتو با عنوان: «پالا آلمن، نظریه‌پرداز مارکسیست، معلم انقلابی» و یک مقدمه مفصل از نویسنده و سه فصل با عناوین «مارکس درباره سرمایه / سرمایه‌داری»، «مارکس درباره آگاهی» و «مارکس و آموزش» درواقع عنوان‌های دیدگاه‌های مارکس را به عنوان فصول این کتاب بیان کرده است.

در کنار خواندن کتاب‌های تخصصی، (هنرمندان) تمام کتب عرصه انسانی را بخوانند چرا که درک هنرمندان با یک نوع کتاب کامل نمی‌شود بلکه هنرمند باید با خواندن کتاب‌های ادبی، تاریخی و بخصوص انسانی جهان بینی کامل داشته باشد.

«وضعیت کرونایی» مبیِّن چالش‌های وجودی انسان معاصر است، برانگیزاننده‌ی پرسش‌هایی هستی‌شناختی که از فلاسفه‌ی یونان تا فلاسفه‌ی مدرن به آن‌ها پرداخته‌اند.

استاد فلسفه دین دانشگاه تهران در پاسخ به اظهارات اخیر عبدالکریم سروش گفت: این سخن که خدا به هر دردی نمی ¬خورد و در هر حادثه خاص حضور ندارد، خطای محض است که باعرض معذرت بیشتر شبیه اعتقاد بت پرستان عصر جاهیلیت است.

کم نیستند نویسندگانی که با انتشار کتابی جنجالی برای مدتی در صدر گفت‌وگوها جای می‌گیرند، اما همان‌طور که به سرعت مشهور شده‌اند، به سرعت هم فراموش می‌شوند. از قرار معلوم، توماس پیکتی، از آن دسته نخواهد بود. او که هفت سال پیش با انتشار «سرمایه در قرن بیست‌و‌یکم» ناگهان انفجاری در بحث‌های اقتصادی به وجود آورد، حالا با کتابی هزار صفحه‌ای بازگشته است تا بار دیگر مهارتش را در آمار، فهم جزئیات و نگرش‌های اقتصادی حیرت‌انگیز اثبات کند.

مردانی میان‌سال و حتی ٧٠ساله با بار سنگینی بر دوش و کمر؛ تلاشی طاقت‌فرسا برای تأمین لقمه‌نانی خشک؛ بار سنگینی را در مسیرهای صعب‌العبور کوه‌های کردستان، در گرمای سوزان تابستان و سرمای یخبندان زمستان، به‌دوش‌کشیدن. گاهی از پای‌درآمدن و زیر بارسنگین، کمرخم‌کردن و بر‌زمین‌افتادن و با کمک هم‌قطاران، دوباره ایستادن و به‌راه‌افتادن. در نهایت مرگ و رهایی از این‌همه رنج و محنت. صحنه‌هایی غم‌انگیز؛ صحنه‌هایی آشنا و مکرر و باورنکردنی در این دوره تاریخی.

چپ و راست، طبقۀ کارگر و طبقۀ بورژوا، سوسیالیسم و لیبرالیسم، ملی‌گرایی و جهان‌وطنی. ظهور ترامپ و سیاست‌مدارانی شبیهِ او در اقصا نقاط دنیا، معناداری بسیاری از این دوگانه‌ها را زیر پرسش کشیده‌اند و این شکاف‌ها را به شکلی شگفت‌انگیز به نفع خود بلاموضوع کرده‌اند. چطور این اتفاق افتاد؟ ولفگانگ استریک، اقتصاددان آلمانی می‌گوید برای فهم این مختصات جدید، به جای تمرکز بر مفهوم طبقه و ایدئولوژی طبقاتی، باید به مفهومی مغفول‌مانده از ماکس وبر برگردیم: منزلت.

هفته گذشته دویستمین سالگرد تولد کارل مارکس بود. در نیمه نخست قرن بیستم او را با اثر سترگش «سرمایه» به یاد می‌آوردند. امروز در نیمه نخست قرن بیست و یکم اندیشه او را بهترین راهنمای کاهش وزن در تاریخ می‌دانند.

در طول تاریخ هرگز فعال‌های اقتصادی به‌اندازه امروز، سیاسی نبوده‌اند.

جامعه شناسان و ناگفته های زندگیشان!