بررسی سیاست‌های جمعیتی در سراسر جهان نشان می‌دهد ایران یکی از ضعیف‌ترین کشورهای جهان در اجرای سیاست‌های افزایش جمعیت است.

این روزها نوع ارتباط بین اعضای خانواده با یکدیگر نسبت به گذشته بسیار متفاوت است. به گونه‌ای که اعضای خانواده تمایل بیشتری به تنهایی دارند و حتی هر یک درون خانه جزیره‌ای برای خود تشکیل داده‌اند و با این که در کنار هم زندگی می‌کنند ولی باهم تعاملی ندارند. این پدیده که تحت تأثیر عوامل زیادی به وجود آمده، به اعتقاد بسیاری از جامعه‌شناسان تبعات منفی به دنبال دارد. کاهش ساعات مکالمه بین افراد خانواده و به دنبال آن کاهش تعامل بین آنها تا اندازه ای محسوس است که معاون رئیس جمهوری در امور زنان و خانواده هم در این خصوص اظهار نگرانی کرده و می‌گوید: میزان ارتباط تا اندازه قابل توجهی در میان خانواده‌ها کاهش یافته تا جایی که تعداد کلماتی که بین خانواده‌ها رد و بدل می‌شود از 1500 کلمه به 500 کلمه تقلیل یافته است.

ایجاد وزارت تنهایی در کشور مانند انگلستان بار دیگر این موضوع را گوشزد کرد که تنهایی انسان معاصر معضلی جهانی است که می تواند تمام ارکان جامعه را تحت تاثیر قرار دهد.