مهدی فصیحی هرندی، پژوهشگر حکمرانی و دیپلماسی آب گفت: «انتقال آب از طالقان به تهران، در شرایط فعلی و هدر رفتی که در آب تهران وجود دارد، عملا ریختن آب روی زمین یا همان تعبیر ریختن آب در ظرف سوراخ است؛ ضمن اینکه این انتقال آب از طالقان تعارضات کشاورزی و اجتماعی هم به دنبال دارد.». حرف آب و فاضلاب این است که برای کاهش هدررفت هزینه بسیار زیادی نیاز است و انجام ۱ درصد اقدامات کاهش هدررفت ممکن است ۲۱ هزار میلیارد تومان هزینه داشته باشد که ما می‌گوییم به فرض که این هم درست باشد اما باید یک سری راهکارهای خلاقانه‌ای برای مدیریت مصرف اجرا شود که با بودجه دولتی وزارت نیرو نمی‌توان این کارها را انجام داد و باید از ساز و کارهای دیگری مثل مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها یا مثلا از قراردادهای تهاتر آب و مکانیزم‌های این چنینی استفاده کرد. دکتر صدیقه ترابی ؛ معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست می‌گوید: به‌طورکلی، موضوع طرح‌های انتقال بین‌حوزه‌ای با هر هدفی که باشد، جزو طرح‌های بزرگ محسوب گردیده و می‌تواند اثرات غیرقابل جبرانی بر محیط زیست داشته باشد، بنابراین این طرح‌ها مشمول رده 7 هستند و حتماً نیاز به مجوز زیست‌محیطی دارند. این پروژه نیز مجوز زیست‌محیطی دریافت کرده است و مجوز آن سال‌ها توسط وزارت نیرو پیگیری می‌شده است.

پروژه انتقال آب عمان به مشهد، ابهامات زیادی دارد. محمد علایی، مدیر آب منطقه‌ای خراسان رضوی درباره چگونگی اجرای این پروژه بیان می‌کند: آب منطقه‌ای خراسان رضوی مجری مطالعات است. شرکت طوس آب در حال انجام مطالعه برای اجرای پروژه است. پس از اتمام پروژه، اجرای آن بر عهده شرکتی به نام شرکت تکاپوی آب و برق شرق کشور (تابش) است. در این کنسرسیوم شرکت‌های زیادی حضور دارند.

وزارت نيرو طرح كلان انتقال آب درياي عمان به 17 استان واقع در مركز ايران را در دستور كار دارد؛ اما گويا استاندار خراسان‌رضوي مايل است پروژه انتقال كريدور شرق زودتر از ساير نواحي ايران به سرانجام برسد.