تصمیم گیری و جریان سازی‌های پوپولیستی سلیقه محور محفلی سال‌های سال است که از انقلاب اسلامی هزینه می‌گیرد و گویا کسی قصد برخورد و خاتمه این رویه نازیبای تضعیف کننده نظام را ندارد. طرف می‌گوید اگر مردم پول ندارند چرا می‌توانند خودروی شخصی سوار شوند و به سفر بروند؟ سوالی به ظاهر منطقی با دنیایی از پاسخ که گوش شنوایی هم از جانب سوال کننده برای شنیدن پاسخ وجود ندارد. مرتضی افقه اقتصاددان می‌گوید اگر می‌خواهید وضعیت اقتصادی را ببینید به حاشیه تهران بروید. آلبرت بغزیان، اقتصاددان می‌گوید که سطح رفاه کشور‌ها در حوزه اقتصادی، فرصت‌های کسب و کار، حکومت‌داری، آموزش، سلامت، امنیت و ایمنی، محیط زیست و آزادی‌های فردی و سرمایه‌های اجتماعی سنجیده می‌شود که رتبه ایران از میان ۱۴۲ کشور این فهرست در سال ۲۰۲۳ به رتبه ۱۲۶ رسیده است.

اساسا چند نوع خط فقر را می‌توان در نظر گرفت؛ یکی از آن‌ها «فقر خشن» است که با گرسنگی پیوند خورده است. این سطح از فقر به پایین‌ترین سطوح درآمدی برمی گردد. حیات افرادی که زیر آن قرار دارند، در خطر است.

سرعت گرفتن تغییرات اقلیمی موجبِ ناپایداری آب و هوایی شده است. سیل و آتش‌سوزی جنگل‌ها نتیجه مستقیم تغییرات اقلیمی هستند. این دست از سوانح موجب افزایش جمعیت بیکاران و افراد فلاکت‌زده شده‌اند؛ آنهم در شرایطی که کمیتِ نظام حمایت‌های اجتماعی لنگ می‌زند. شاید غالب مخاطبان کژکارکردی‌های نظام حمایت‌های اجتماعی را حس کرده باشند اما طعم تلخ تغییرات اقلیمی و بلایای ناشی از آنها را نه؛ به همین جهت باید رابطه میان این دو این را ملموس کرد. به همین منظورکافی است که هشداری را یادآوری کنیم تا مقدمه‌ای باشد برای پاسخ به این پرسش: «چرا باید چتر حمایت‌های اجتماعی را در مناطق کم برخوردار و محروم که مستعد سوانح طبیعی هستند، گسترده کنیم؟»

تورم یکی از شاخص‌ها تأثیرگذار در سبک زندگی اقتصادی است که بیشترین فشار را به طبقه متوسط و قشر ضعیف جامعه که حقوق‌بگیران هستند وارد می‌کند.