هر انسانى بنا به فطرت خود - که عشق به کمال مطلق است - خواهان زندگی مبتنی بر عدالت فراگیر و رفاه کامل است؛ به این اعتبار، اخلاق و ایمان، محبوب دل انسان و بی‌اخلاقی و کفر و زشتکاری، ناخواه دل آدمی است: «ولیکن خداوند ایمان را برای شما دوست‌داشتنی گردانید و آن را در دل‌های شما بیاراست و کفر و پلیدکاری و سرکشی را در نظرتان ناخوشایند ساخت» (حجرات/7)