حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک ریشه در دوره‌ی امپراتوری‌های عیلامی، ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی دارد. در این دوران نظم و امنیت ایرانی بر سراسر پهنه آبی خلیج فارس و جزایر آن حکم‌فرما بود. جزایر سه‌گانه در سال ۱۹۴۸ به‌طور کامل تحت اشغال امپراتوری بریتانیا به عنوان قیم رسمی امارات متصالحه درآمد، اما تا سال ۱۹۷۱ هیچ‌یک از دولت‌های وقت ایران این اشغال را نپذیرفته و ابوموسی به همراه تنب بزرگ و تنب کوچک در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند. در سال ۱۹۷۱ پس از توافق ایران و بریتانیا و پیش از خروج نیرو‌های نظامی بریتانیا از منطقه و تأسیس کشور امارات متحده عربی، ابوموسی به همراه تنب بزرگ و تنب کوچک پس از نزدیک به ۷۰ سال شکایت‌های مداوم دولت ایران علیه اشغال‌گری بریتانیا سرانجام به ایران بازگردانده شد

سخنگوی وزارت امور خارجه گفت: جمهوری اسلامی ایران هرگونه ادعایی بر جزایر سه‌گانه ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را دخالت در امور داخلی و قلمرو سرزمینی خود دانسته و آن را به شدت محکوم می‌کند.

وزارت راه و شهرسازی به منظور ارائه خدمات به شرکت‌های فعال در پروژه‌های نفت و گاز، درخواست صدور مجوز لازم درخصوص اجازه تردد یک ساله برای شش شناور خارجی بین بنادر و جزایر ایران (کابوتاژ) را جهت سیر مراحل بررسی و تصویب هیئت وزیران ارائه نموده است.

شهرام فداکار گفت: بر اساس اهداف بیانیه توسعه هزاره سوم باید حدود ۱۴ درصد نواحی ساحلی تحت حفاظت قرار گیرند.