در یکی از جلسات تخصصی با موضوع فساد ستیزی ، یکی از اعضای جلسه ( دکتر جواد محمدقلی نیا نائب رئیس شورای انجمن های علمی کشور) در بحث آسیب شناسی نظام مدیریت دولتی الگوی زیبایی را ارایه نمود. معتقد بود که فسادستیزی بدون توجه به سه گانه نظام انتصابات و شایسته سالاری ، نظام برنامه ریزی و عملکرد طلبی ، نظام نظارت و بازرسی ، امکام پذیر نیست. چون اقتصاد ایران دولتی بوده و ماهیت سیاسی دارد، فساد ستیزی باید از درون دستگاه های اجرایی کشور آنهم از سطوح مدیریت اجرایی شروع شود. مابقی افراد، توان فساد اقتصادی چندانی نداشته و عموما متهم به تخلف اداری هستند. متن دکتر مجتبی لشکر بلوکی ، ما را یاد توضیحات دکتر قلی نیا انداخت.

حضور وانت نیسان محصول خودروسازی زامیاد در بازار کنیا در سفر رییس جمهور به این کشورآفریقایی مطرح و منجر به نهایی شدن توافقاتی در این زمینه شد. اما قرار است با صادرات خودرو به کنیا بازار گوشت تنظیم شود. ظبق برآورد ما و تجارب قبلی ، واردات گوشت گرم با کارگو از شرق آفریقا به ایران حداکثر پنج دلار هزینه دارد، گوشت پنج دلاری باید در بازار ایران چند فروخته شود؟ زامیاد قرار است چند صادر شود؟ آیا دلال های واردات گوشت در کشور می گذارند که این کار سر بگیرد؟ آیا با وعده های بی سرانجام دولتی مواجه هستیم یا واقعیت های برنامه ای ؟ سال های ماضی احمد توکلی از هزینه تمام شده و تحویل در تهران گوشت گرم 4 و 4 و نیم دلاری از تانزانیا صحبت می کرد(دام سبک زنده دو دلار). اما نگفت که این صحبت ها، صحبت های دکتر قلی نیا مدعو یکی از جلسات کمیسیون اقتصادی مجلس بود و نگفت که مافیای گوشت کشور سنگ اندازی می کنند و نمی گذارند.

به صراحت و بدون کمترین تعارف باید بگوئیم که هیچ نیازی نیست که کاسه داغ‌تر از آش شویم و برای مالکان سگ و گربه و ارتباط عاطفی فی مابین آن‌ها ابراز تاسف کنیم. برای خودمان و نامدیران فرهنگی مان باید تاسف بخوریم که چه اهمال‌هایی داشته اند که امروز ما دچار این آسیب شده ایم! اگر قانون اجازه می‌داد و شریعت ایراد نمی‌گرفت، نادانی این دسته از مدیران را اهمال نمی‌نامیدیم و جنایت بینانسلی قلمداد می‌کردیم. اما ادامه داستان.