چندان دور نیستند. در حاشیه پرت و دورافتاده شهر سکونت ندارند. همین جا، در گوشه‌ای از منطقه وسیع 18 شهرداری تهران، روزگار می‌گذرانند. آدم‌هایی که از محل سکونت‌شان به جای «خانه» با عنوان ناخوشایند دیگری یاد می‌شود؛ «کلونی». اینجا کلونی‌های « شادآباد » است. دیوارهای کاهگلی وسعت زیادی را پوشش داده. اما داخل آن خبر دیگری است. چندخشت آجر، سیمان، سقف‌های ایرانیتی و حلبی، اتاق‌هایی کوچک و اجاره‌ای، سقف بالای سر این خانواده‌های محروم شده‌اند.