این روزها در حالی انقلاب اسلامی به 40 سالگی خود نزدیک می‌شود که در حوزه آموزش عالی پیشرفت‌های قابل‌ملاحظه‌ای صورت گرفته است. نسبت دانشجو به جمعیت، هیات‌علمی به جمعیت، ثبت اختراعات و ابداعات جهانی و دیگر شاخصه‌های علمی و فناوری با شیب تندی افزایش یافته است، با این حال بیش از 80 سال از تاسیس دانشگاه در ایران می‌گذرد و تصور دقیقی از آموزش عالی در پیش از انقلاب اسلامی وجود ندارد. امروز سالروز فرار شاه از ایران است و این موضوع بیشتر در ابعاد سیاسی خود بحث شده، اما نگاهی به وضعیت آموزش‌عالی در دوره پهلوی نشان می‌دهد شاه در این حوزه نیز به‌رغم داشتن امکانات قابل‌توجه جهت رشد علمی کشور کارنامه‌ای قابل‌قبول نداشته است.

امروز، شنبه، پنجم خرداد 28سال پس از روزی‌است که علی‌اکبر سیاسی برای همیشه رفت؛ مردی که 95سال زیست و همه عمرش خدمت به فرهنگ ایران بود؛ کسی که 12سال برای «دانشگاه» و استقلال آن کوشید؛ او که دانش «روانشناسی» را آغازگر بود و بسیاری دیگر از خدمات علمی و فرهنگی را پیش برد. به این انگیزه، در گپ‌وگفتی با فرزندش فریدون سیاسی، بر زندگی این دانشی‌مرد، مروری داشتیم؛ کسی که 45سال پس از پدر تولد یافته و اگرچه خود، اکنون رئیس دانشکده تغذیه و رژیم‌شناسی دانشگاه علوم‌پزشکی و خدمات بهداشتی‌درمانی تهران است، آنگاه که از پدر سخن می‌گوید، صدایش می‌لرزد و زبانش از مدار احترام خارج نمی‌شود. آنچه در ادامه می‌خوانید، روایتی‌است از این دیدار.