بعد از حکومت امیرالمؤمنین علی (ع) و تجربه طعم شیرین عدالت اجتماعی در کام انسان‌ها که تا آن روز نچشیده بودند، شیعه همواره حسرت تکرار آن حکومت را به دل داشت تا اینکه انقلاب اسلامی کشور عزیزمان متولد شد.

حضرت علی با طیب خاطر و به اختیار و انتخاب خودش حکومت را از دست داد، فقط به این دلیل که نخواست نعوذبالله یک سخن دروغ بگوید و دروغ نگفت، چون به اصول و مبانی اخلاقی پایبند بود و بدون تردید ارزش تمام قدرت و حکومت را پایین تر از یک عمل اخلاقی می دانست و یک سخن راست را بر تمام قدرت و حکومت ترجیح داد و چند سال دیگر خانه نشین شد.

بی‌شک حضرت علی(ع) والاترین نمونه یک انسان کامل است. تاریخ زندگانی این امام معصوم(ع) مملو از ایمان، تقوا، فضیلت، علم، شجاعت، عدالت، آزادگی، فداکاری، سخاوت و استقامت در راه دین و انسانیت است. علی(ع) در ظل ایمان کامل به خداوند متعال توانست تمام درجات کمال را پیموده و به همه افتخارات واقعی انسانی نائل آید. علی‌بن ابیطالب(ع) مظهر عدل الهی بود و در زمان حکومتش به تمام بی‌عدالتی‌ها و ستمگری‌های خلافت‌های گذشته، پایان داد.