اگر این ساختمان را از ته ببریم و بخوابانیم و دوباره سر جایش بگذاریم هیچ آسیبی به آن نخواهد رسید. "این گفته‌های «هوشنگ خانشقاقی» طراح و سازنده اولین ساختمان بلندمرتبه تهران حول‌وحوش سال‌های ١٣٢٨-١٣٣٠ است.مهندس هوشنگ خانشقاقی در واپسین روز‌های عمر خود همواره این تعبیر را به کار می‌برد: «من و آدم‌هایی نظیر من فکر نمی‌کنیم موجودات فوق‌العاده‌ای هستیم. ما آدم‌هایی عادی هستیم عادی و مثل پیچ. ماشینی هست که شما می‌خواهید آن را درست کنید و احتیاج به یک پیچ دارد. به اوراقچی مراجعه و این پیچ را پیدا می‌کنید و سرجایش می‌گذارید و ماشین راه می‌افتد؛ ماهمان پیچ هستیم. باید ما را پیدا می‌کردند و سرجایمان قرار می‌دادند، اما رسم روزگار خلاف این بود. همین پیچ‌هایی را که مثال زدم دنیا را عوض می‌کردند. برعکس ممالک مترقی جهان، در مملکت ماکسی نبود که وقتش را صرف پیدا کردن این پیچ‌ها کند و حتی اگر پیدا می‌کردند هم آن را دور می‌انداختند.»مهندس هوشنگ خانشقاقی سال ١٣٨۵ از دنیا رفت.

« معماری معاصر ایران » عنوان کتابی است از داراب دیبا که مدتی پیش توسط نشر کتاب آبان و دید گرافیک به چاپ رسید و آن‌طور که از عنوان کتاب هم برمی‌آید، در این اثر با گزیده‌ای از آثار معماری چهار دهه اخیر ایران روبه‌رو هستیم.

دبیر شورای‌عالی شهرسازی و معماری ایران در نامه‌ای به مدیرکل دفتر ترویج معماری، طراحی‌شهری و بافت‌های واجد ارزش، مصوبه شورا را درباره تشکیل کمیته اعتلای معماری ابلاغ و در این نامه بر ضرورت تشکیل دبیرخانه کمیته و همچنین تشکیل اولین جلسه کمیته با حضور وزیر راه و شهرسازی تاکید کرد.