سید جواد میری بیان می دارد که یک سطح از بررسی وضعیت ناترازی ها و مشکلات فعلی کشور را می توان در حد ژورنالیستی بررسی کرد و گفت ناترازی هایی که وجود دارد، به این علت است که سرمایه گذاری کافی انجام نشده و آب و فاضلاب و نیروگاهها به اندازه کافی بسط داده نشده اند. بنابراین به طور معمول بخش زیادی از ارجاعات وضعیت فعلی با ارجاع به عدم اهتمام به سیاست گذاری هایی است که مبتنی بر برنامه های توسعه چند دهه اخیر است. اما از منظر دیگری هم می توان به این موضوع نگاه کرد. اگر نگاهی به روندها در کشور داشته باشیم می بینیم که معمولا نظام قدرت بسیار آهسته به تغییر و تحولات واکنش نشان می دهد. درواقع جایی که باید واکنش سریع نشان دهد، گاهی تا یک دهه زمان می گذرد و اتفاقی رخ نمی دهد. این در حالی است که در جامعه امروز نه فقط در ایران بلکه در سطح جهان، تحولات، شیب بسیار تندی دارد. یعنی بین سال 2019 و سال 2025، روی تقویم، 6 سال گذشته اما اگر کسی بخواهد تاریخ تحولات در این بازه زمانی را بررسی کند، با روند تحولاتی بسیار پرشتاب رو به رو می شود. از دید من ناترازی اصلی کشور، ناترازی عقلانیت است. یعنی کمبود عقلانیت یا فقدان آن در مواجهه با تغییر و تحولات بنیادینی که هم در جهان رخ می دهد و هم در جامعه ایرانی رخ می دهد. هنوز اتاق فکر قدرت، سیاست گذاران و تصمیم گیران این موضوع را هضم نکرده اند که بر اساس آن یک برنامه کلان شکل دهند و جامعه را به آن سمت حرکت دهند.

جواد میری گفت‌: فعالیت ناآگاهان در فضای مجازی موجب تشویش اذهان و اوج‌گیری استرس و اضطراب می‌شود. آن هم در شرایطی که برای حفظ امنیت فیزیکی احتیاج مبرمی به امنیت روانی داریم تا بتوانیم در مقابله با ویروس کرونا موفق شویم.

افق گیری برای آینده دانشگاه های کشور، بدون نظرداشت به سیر تحول دانشگاه در ایران و اهداف نظام های سیاسی از راه اندازی و توسعه دانشگاه ، امکان پذیر نیست. نظام پهلوی اول و دوم، دانشگاه را در معنای توسعه فناوری و تربیت نیروی ماهر مورد نیاز کشور دنباله گیری می کردند.دانشگاه با ایده گزینه‌ای از اروپا وارد ایران شد و صرفاً نگاه به دانشگاه وسیله‌ای برای توسعه کشور بود. در دوران پهلوی اول، پهلوی دوم و حتی در اواخر دوران قاجار، ایده پیشرفت یا ایده پروگرِس که به آن می‌گویند ملل راقیه یا همان ترقی می گویند، شکل گرفت؛ایده ترقی، ایده‌ بسیاری از روشنفکران و جریان‌های سیاسی غالب و بعد خودِ قدرت (سلطنت پهلوی) بود که به دنبال اجرایی کردن این ایده بودند. در دوران پهلوی اول و پهلوی دوم و حتی در اواخر دوران قاجار، سیاست‌گذاری‌های پولی، بانکی، در حوزه‌های مختلف اجتماعی و وزارتخانه‌ها به‌صورت جزء همه به دنبال این بودند که بتوانند کشور را به سمت توسعه همه‌جانبه ببرند.

گروه بردار (بنیاد راهبردی دانش اجتماعی روز) ،گروهی فعال در حیطۀ اشتغال و کسب‏ و کار علوم انسانی و اجتماعی بوده که به دنبال تسهیل جریان کارآمد و مؤثر علوم انسانی در ایران می باشد. در وب سایت این گروه،14 گزارش(یک یا چند قسمتی با رویکردی کاربردی)، در خصوص کاربردی سازی علوم انسانی از منظرهای مختلف، منعکس شده است . گزارش حاضر با رویکرد استفاده حداکثری، اقدام به خلاصه سازی گزارش های 14 گانه و انتشار آنها در یک خبر نموده با هدف ایجاد نوعی فضای آزاداندیشی،نموده است.