آنچه رهبر معظم انقلاب در ديدار اخير نخبگان علمي و فرهنگي كشور، با آنها در ميان نهادند و از روند گسترش كرسي‌هاي آزادانديشي گله‌ گزاري كردند، به ميزان زيادي وظيفه روشنفكران و انديشمندان را در قبال اين مسئله افزايش مي‌دهد؛ به اين خاطر كه ايجاد و ترويج كرسي‌هاي ياد شده، از امور فرهنگي زيربنايي براي توسعه و پيشرفت كشور به شمار مي‌رود. با اين حال وظيفه خطير انديشمندان در اين برهه حساس تاريخي، نقد و بررسي عملكرد كرسي‌هاي آزادانديشي و نظريه‌پردازي است. مطلب حاضر با توجه به اين مهم به نگارش درآمده است

موضوعی که پیرامون کرسی های آزاداندیشی اهمیت دارد، این است که خیلی ساده مساله نظریه پردازی را می توانیم عمدتا در حوزه اساتید بدانیم و حوزه آزاد اندیشی را مربوط به مجموعه دانشجویی. چون بالاخره نظریه پردازی یک ملاحظاتی دارد، جوری نیست که ما از یک دانشجو انتظار داشته باشیم که بصورت روش مند نظریه پردازی کند.

فضای رکود و رخوت در دانشگاه‌ها، سم مهلکی برای یک جامعه در حال رشد و توسعه است. ضروري است در فضاي دانشگاهي چنين جامعه‌اي، دانشجويان با پويايي و تحرك، روحيه نقد و نقادي داشته باشند و بتوانند قدرت استدلال خودشان را تقويت كنند.