دکتر علیرضا آقا حسینی عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان و معاون فرهنگی اجتماعی این دانشگاه از جمله مدیران فرهنگی فعال و اهل فکر و اندیشه و عمل دانشگاه هاست. ایشان با علاقه و جدیت موضوع کرسی های آزاداندیشی را پیگیری کرده و بر این باور است که استفاده از ظرفیت کرسی های آزاداندیشی می تواند راهی برای تبیین بسیاری از اهداف انقلاب در فضایی سالم و توام با نقد باشد. در این مصاحبه وی با اشاره به برخی موانع پیش روی به راه های برون رفت از آنها نیز تاکید می نمایند.

آخرین روز تیرماه سال ۷۶بود که مقام معظم رهبری درجمعی دانشجویی بحث ایجاد کرسی های آزاداندیشی در دانشگاه ها و تبادل و تضارب آرا را مطرح کردند و از دانشجویان و مسئولین خواستند تا زمینه را برای تشکیل کرسی های آزاد اندیشی فراهم آورند. اما حال پس از گذشت ۱۴سال از فراخوان رهبر فرزانه انقلاب کرسی های آزاد اندیشی به آن شکل که مدنظر ایشان بود تشکیل نشدند و اهداف مدنظر رهبری در این خصوص محقق نشده است.

افراد جامعه در تعامل با یکدیگر دارای دیدگاه ها و نظریات متفاوتی هستند و کمتر پیش می آید که افراد اجتماع یا گروهی یکدست و هم نظر باشند. این وضعیت در جوامع گوناگون از کوچکترین آن ها که خانواده باشد تا مجامع بین المللی و جهانی بر قرار است. این اختلافات در گروه های اجتماعی با مشترکات زیاد و عقیده های یکسان نیز اتفاق می افتد.

فضای رکود و رخوت در دانشگاه‌ها، سم مهلکی برای یک جامعه در حال رشد و توسعه است. ضروري است در فضاي دانشگاهي چنين جامعه‌اي، دانشجويان با پويايي و تحرك، روحيه نقد و نقادي داشته باشند و بتوانند قدرت استدلال خودشان را تقويت كنند.