آشپزخانه تنها مکانی برای پخت و پز نیست؛ قلب خانه و محور پیوندهای خانوادگی است. دور شدن از میز غذا، نه تنها روابط عاطفی را تضعیف می‌کند، بلکه سلامت جسمی و اجتماعی نسل‌های آینده را نیز به خطر می‌اندازد.تجربه جهانی نشان می‌دهد خانواده‌هایی که بر پخت و پز و غذا خوردن دسته‌جمعی تأکید دارند، هم سلامت جسمی بالاتری دارند و هم روابط خانوادگی قوی‌تری. ژاپن، با فرهنگ آشپزخانه و غذاهای خانگی، از بالاترین نرخ امید به زندگی در جهان برخوردار است. کشورهای حوزه مدیترانه نیز زمان غذا را همچون یک مراسم مقدس می‌دانند و تحقیقات نشان داده‌اند این فرهنگ با روابط خانوادگی مستحکم‌تر و سبک زندگی سالم‌تر ارتباط مستقیم دارد. حتی در فضای سازمانی و رهبری، سنت خرد کردن نان با همدیگر نماد اعتماد و ایجاد پیوند است؛ نشان می‌دهد غذا همواره به شکل نمادین و عملی، پیوند اجتماعی ایجاد می‌کند.

گرایش به تک فرزندی هر روز در کشور بیشتر می‌شود؛ ارمغان تقلید کورکورانه از مدرنیته، عاقبت با کاهش رشد جمعیت دامن کشورمان را گرفته و تا چندسال دیگر با کشوری پیر و انسان‌هایی روبرو خواهیم بود که از کودکی، تنهایی را به دوش کشیده‌اند که هر دو اتفاق تبعات جبران‌ناپذیری برای ایران خواهد داشت.

جامعه جدید ایران با تنوعی از سبک های زندگی در همه عرصه ها و حوزه ها رو به رو است چرا که جامعه کاملاً تمایز یافته ای است بنابراین باید به این واقعیت توجه کنیم و تا جایی که جنبه های مجرمانه و زیانبار برای جامعه ندارد آنها را به رسمیت بشناسیم. دکتر سید حسین سراج زاده، رئیس انجمن جامعه‌شناسی ایران معتقد است که بسیاری از آداب و رسوم و شیوه های زندگی امروز جامعه ایران متأثر از جریان های فکری مدرن است، اما این نکته بدین معنا نیست که مردم ایران سبک زندگی دین گریزانه و دین ستیزانه ای انتخاب می کنند به صورت غالب جامعه ایران گرایش های دین ستیزانه ندارد و علاقه مند به رعایت مجموعاً هنجارها و ارزش های دینی هستند، اما متأسفانه گاهی کسانی که قرائت های بسیار سنتی یا به روز نشده ای از دین دارند هر نوع برداشت متفاوتی از دیدگاه خود را به عنوان دین گریزی و دین ستیزی تعریف می کنند.