به نظر شما کرسی های آزاد اندیشی فرصتی مناسب یا تهدیدی در دانشگاه های کشور محسوب می شود؟

از مهم‌ترین موهبت‌ها و نعمت‌هایی كه خداوند به بنده اش افاضه كرده ، عقل است كه هم او را از حیوانات جدا می كند و هم با فرماندهی درون و كمك گرفتن از وحی الهی ، می تواند او را به مقامی نائل كند كه مسجود فرشتگان گردد. عقل یعنی آن نوری كه با آمدن وحی الهی آنچنان شكوفا می شود كه معیار تكلیف و دینداری و مدیریت خانه و زندگی و اجتماع قرارمی گیرد. عقل یعنی سرمایه ای كه از او سودمندتر نیست. متن زیر به بحث اسلام،عقلانیت و آزاد اندیشی عقلی می پردازد.

طرح بحث از ضرورت آزاد اندیشی به بهمن ماه سال ۸۱ باز می‌گردد. نقطه شروع ماجرا سخنان رهبر انقلاب در دیدار اعضای انجمن اهل قلم بود: «اگر بخواهیم در زمینه گسترش و توسعه واقعىِ فرهنگ و اندیشه و علم حقیقتاً کار کنیم، احتیاج داریم به این‏که از مواهب خدادادى و در درجه اوّل آزاداندیشى استفاده کنیم. آزاداندیشى در جامعه ما یک شعار مظلوم است. تا گفته مى‏شود آزاداندیشى، عدّه‏اى فورى خیال مى‏ کنند که بناست همه بنیان‌هاى اصیل در هم شکسته شود، و آن‌ها چون به آن بنیان‌ها دلبسته‏ اند، مى ‏ترسند. عدّه‏اى دیگر هم تلقّى مى ‏کنند که با آزاداندیشى باید این بنیان‌ها شکسته شود. هر دو گروه به آزاداندیشى که شرطِ لازم براى رشد فرهنگ و علم است - ظلم مى‏ کنند. ما به آزاداندیشى احتیاج داریم.

از مهم ترین مشکلات در مورد برگزاری کرسی ابهام در موضوعات است، یعنی افراد نمی دانند در چه موضوعاتی می شود کرسی برگزار کرد، لذا یا سیاست زدگی پیشه می­ کنند و در پشت جریان های سیاسی می ایستند یا به نوملامتی گری دست زده موضوعات زرد برمی گزینند. یادداشت زیر از آقای محمدصادق شهبازی، به این مهم می پردازد.

كرسي هاي آزاد انديشي همه عرصه هاي علوم پايه , طبيعي و به ويژه علوم انساني از فرهنگ , اقتصاد , فلسفه , كلام , سياست , جامعه شناسي و... را در برمي گيرد و در همه اين محورها لازم است اين كرسي ها تشكيل شده و نظرات و ديدگاه هاي مختلف به بحث و گفتگوي علمي گذارده شود و مورد نقد وبررسي قرار بگيرند تا درسايه آن فكر و علم توليد شود.