آخرین روز تیرماه سال ۷۶بود که مقام معظم رهبری درجمعی دانشجویی بحث ایجاد کرسی های آزاداندیشی در دانشگاه ها و تبادل و تضارب آرا را مطرح کردند و از دانشجویان و مسئولین خواستند تا زمینه را برای تشکیل کرسی های آزاد اندیشی فراهم آورند. اما حال پس از گذشت ۱۴سال از فراخوان رهبر فرزانه انقلاب کرسی های آزاد اندیشی به آن شکل که مدنظر ایشان بود تشکیل نشدند و اهداف مدنظر رهبری در این خصوص محقق نشده است.

از مهم ترین مشکلات در مورد برگزاری کرسی ابهام در موضوعات است، یعنی افراد نمی دانند در چه موضوعاتی می شود کرسی برگزار کرد، لذا یا سیاست زدگی پیشه می­ کنند و در پشت جریان های سیاسی می ایستند یا به نوملامتی گری دست زده موضوعات زرد برمی گزینند. یادداشت زیر از آقای محمدصادق شهبازی، به این مهم می پردازد.

موضوعی که پیرامون کرسی های آزاداندیشی اهمیت دارد، این است که خیلی ساده مساله نظریه پردازی را می توانیم عمدتا در حوزه اساتید بدانیم و حوزه آزاد اندیشی را مربوط به مجموعه دانشجویی. چون بالاخره نظریه پردازی یک ملاحظاتی دارد، جوری نیست که ما از یک دانشجو انتظار داشته باشیم که بصورت روش مند نظریه پردازی کند.