با وجود گذشت بالغ بر 10 سال از دستور حضرت آقا در خصوص برگزاری کرسی های آزاد اندیشی در دانشگاه ها، متاسفانه شاهد ضعف شدید آنها در این نهاد علمی می باشیم. همچنین شاهد نوعی آسیب از برداشت متفاوت این مفهوم در ذهن مدیران دانشگاهی و دانشجویان هستیم.

از مهم‌ترین موهبت‌ها و نعمت‌هایی كه خداوند به بنده اش افاضه كرده ، عقل است كه هم او را از حیوانات جدا می كند و هم با فرماندهی درون و كمك گرفتن از وحی الهی ، می تواند او را به مقامی نائل كند كه مسجود فرشتگان گردد. عقل یعنی آن نوری كه با آمدن وحی الهی آنچنان شكوفا می شود كه معیار تكلیف و دینداری و مدیریت خانه و زندگی و اجتماع قرارمی گیرد. عقل یعنی سرمایه ای كه از او سودمندتر نیست. متن زیر به بحث اسلام،عقلانیت و آزاد اندیشی عقلی می پردازد.

کرسی آزاد اندیشی نشستی است که در آن به صورت آزاد نظامند، محترمانه،عقلانی، منطقی و شجاعانه ، در باب موضوعی معین و از پیش اعلام شده، به اظهار نظر ، پرسش و پاسخ عمیق، گفتگو ، تبادل و تضارب آراء، همراه با استدلال و ارائه مستندات پرداخته می شود. مجموعه تصاویر زیر، به برخی از نمادهای تصویری و لگوی تایپ های مرتبط با کرسی های آزاد اندیشی، می پردازند.

بنا به فرمایشات رهبری و اقدام وزارت علوم چند سالی است که کرسی های آزاد اندیشی به صورت دوره ای در دانشگاه های کشور برگزار می گردد.در همایشی که باحضور دانشگاه های شمال غرب کشور در دانشگاه تبریز به مدت 8 ساعت در قالب "کارگاه آموزش برگزاری کرسی های آزاد اندیشی" برگزار شد،برخی از مهمترین آسیب های کرسی های آزاد اندیشی این گونه شناسایی شدند.

طرح بحث از ضرورت آزاد اندیشی به بهمن ماه سال ۸۱ باز می‌گردد. نقطه شروع ماجرا سخنان رهبر انقلاب در دیدار اعضای انجمن اهل قلم بود: «اگر بخواهیم در زمینه گسترش و توسعه واقعىِ فرهنگ و اندیشه و علم حقیقتاً کار کنیم، احتیاج داریم به این‏که از مواهب خدادادى و در درجه اوّل آزاداندیشى استفاده کنیم. آزاداندیشى در جامعه ما یک شعار مظلوم است. تا گفته مى‏شود آزاداندیشى، عدّه‏اى فورى خیال مى‏ کنند که بناست همه بنیان‌هاى اصیل در هم شکسته شود، و آن‌ها چون به آن بنیان‌ها دلبسته‏ اند، مى ‏ترسند. عدّه‏اى دیگر هم تلقّى مى ‏کنند که با آزاداندیشى باید این بنیان‌ها شکسته شود. هر دو گروه به آزاداندیشى که شرطِ لازم براى رشد فرهنگ و علم است - ظلم مى‏ کنند. ما به آزاداندیشى احتیاج داریم.