این روزها وقتی سوار تاکسی می‌شویم، یا در صف نانوایی می‌ایستیم، یا اگر برای خرید شیر و ماست به سوپر می‌رویم بعید است که با بحث و تحلیل سیاسی از سوی شهروندان مواجه نشویم. حتی در دورهمی‌های‌ خانوادگی‌مان آنقدر که «بحث‌های سیاسی» رد و بدل می‌شود؛ از رمان و فیلم و دغدغه‌های فرهنگی کمتر گفته و شنیده می‌شود. چرا که به‌نظر می‌رسد در جامعه ما، درک تحولات بیشتر از رهگذر «نشانه‌های سیاسی» صورت می‌گیرد و حوزه‌های دیگر برای ما به ساحت‌های فرعی زندگی‌مان بدل شده‌اند.