به دست دادن معیارها و چارچوب‌هایی که از یک‌سو شاعران بتوانند آنها را مدنظر قرار دهند و از سوی دیگر منتقدان و تحلیلگران ادبیات بتوانند با استفاده از این معیارها به تحلیل شعر بپردازند یکی از اصلی‌ترین مسئله‌های ادبیات امروز بوده است؛ به‌ویژه در شعر امروز که گستره و تنوع جریان‌ها بسیار زیاد است و هرچند سال یک‌بار جریان تازه‌ای با ادعاهای نو سر برمی‌آورد. در چنین شرایطی بازخوانی و تحلیل شاعران بزرگ معاصر می‌تواند در یافتن چنین مبناهایی راهگشا باشد.

«آنتولوژی شعر اجتماعی ایران» کتابی است تألیف و گردآوریِ حافظ موسوی که امسال در نشر ورا منتشر شده است. موسوی در این کتاب با همکاری کاظم هاشمی منتخبی از شعر اجتماعی ایران ارائه داده است و چنان‌که او خود در پیشگفتار کتاب توضیح داده از شعر شاعران دوره مشروطه آغاز می‌شود و به شاعرانی می‌رسد که «تا پیش از دهه‌‌ی شصت به شهرت یا شهرت نسبی رسیده‌اند». کتاب اما ظاهرا قرار است بخش دومی هم داشته باشد که آن بخشِ دوم شعر شاعرانی را شامل خواهد شد که از دهه شصت به بعد به‌عنوان شاعر به شهرت رسیده‌اند.