انسان ذاتا کنجکاو است و میل دارد نیازهای خویش را با دانایی و آگاهی مرتفع سازد . انسان و مجموعه عالم هستی هرچند یک واحد منسجم و پویاست و سیر غائی واحدی را طی می کند لکن در مطالع و تحقیق عمدتا در روش شناسی و روش های علمی و پژوهشی و چه در زمینه و موضوع مورد مطاله تجزیه گرا و جزئی نگر است و در عین علم کاشف حقیقی واحد است.

علوم انسانی در حیطه موضوعی خود، فهم معمای انسان، تشخیص مسائل و ارائه طرحی برای رفع گرفتاری او را بر عهده دارد. دانش پژوهی معاصر نشان می دهد که علم، خود یک پدیده فرهنگی و انسانی است .پس از طرح مساله بحران در علوم انسانی معاصر و در رشته های مختلف علمی نظیر روانشناسی، جامعه شناسی، برنامه‌ریزی درسی، علوم سیاسی، علوم ارتباطات و زیر مجموعه های مربوط، به ضرورت سامان بخشیدن به حرکتی جدید در این عرصه پرداخته شده است و تعریض راه مطالعات انتقادی را نقطه عزیمت مطلوبی برای بومی کردن علوم اجتماعی دانسته ایم .