مسأله بومی سازی و اسلامی سازی علوم انسانی در سالیان اخیر اهمیت بسیاری یافته است. در توضیح این مسئله می توان گفت که یکی از اصلی ترین دلایل این مسأله، رخداد مشکلات و خلاءهایی است که در این علوم در جامعه مشاهده شده است. به عبارت دیگر، در سده اخیر و به ویژه پس از تأسیس دانشگاه در ایران، دانشگاه ها عملاً به سمتی سوق داده شده اند که محصولات دانشگاه های غربی را تجمیع و منتشر کنند و از این طریق مباحث دانشی خود را سامان دهند.