عقیده من این بود که ما باید حزبی تشکیل دهیم که دارای پروگرام حداقل دموکراتیک بوده و جنبه ضداستعماری داشته باشد. در آن موقع البته توجه عمده ما امپریالیسم انگلستان بود. رفقا از من سوال کردند: «در این صورت چه اسمی به نظر تو می‌رسد؟»گفتم: «یک اسم عام که در عین حال اگر خواسته باشیم بتوانیم از آن به معنای کمونیستی هم استفاده کنیم.» و چون لغت Masse (توده) در نظرم بود، و ما می‌بایستی داخل توده کار بکنیم، گفتم: «مثلا حزب توده.» اتفاقا رفقا خوش‌شان آمد. و گفتند: «بد اسمی نیست.» مطلب مسکوت ماند تا ما از زندان بیرون آمدیم...

به تازگی نمایشگاهی از آثار « ایرج اسکندری »، نقاش شناخته‌شده و استاد دانشگاه، در گالری «ساربان» برپا شد. ایرج اسکندری یکی از نقاشان شاخص «نقاشی دیواری» است که اوایل انقلاب اسلامی، ‌هنرمندان انقلابی برای انتقال مفاهیم انقلاب در جهت تنویر افکار توده مردم از آن بهره بردند. هرچند که چنین کارهایی در آثار هنرمندان مهمی مانند «دیه‌گو ریورا»ی مکزیکی که پیشتاز نقاشی دیواری بود، دیده می‌شود.

هنگامی‌ که‌ وارد بحث‌ ناکارآمدی‌ جامعه‌شناسی‌ در ایران‌ و جمع‌بندی‌ آراء مختلف‌ در باب‌ این‌ موضوع‌می‌شویم‌، دو گروه‌ را در پیش‌ روی‌ خود احساس‌ می‌کنیم‌. گروهی‌ هستند که‌ تعریفی‌ از ناکارآمدی‌ را پذیرفته‌اند و در قیاس‌ با آن‌ دم‌ از ناکارآمدی‌ جامعه‌شناسی‌ در ایران‌ می‌زنند، و دوم‌ گروهی‌ که‌ ناکارآمدی‌ را پیش‌فرض‌گرفته‌اند و علت‌ها و عوارض‌ آن‌ را برمی‌شمارند.

علی شریعتی روشنفکری است که نمی‌توان او را در تحولات فکری، سیاسی و اجتماعی معاصر ایران نادیده گرفت. اما درمیان همه وجوه فکری و اجتماعی او، کمتر یا شاید اصلاً به نسبت شریعتی و توسعه توجه نشده است. او چه نگاهی به توسعه، در همه ابعاد آن داشت و اساساً توسعه را چطور می‌دید؟ مفاهیم ابداع شده از سوی او چه نقشی در پیشبرد توسعه داشت؟