یکی از بدکارکرد‌ترین وزارتخانه در شرایط فعلی کشور، به جرات وزارت نیروست. وزارتی برای وعده‌ها و سلیقه گرایی‌ها و تعارض منافع. وزارتی بشدت فشل و غیرپاسخگو. وزارتی بحران زا برای توسعه و اقتصاد ملی. بار‌ها و بار‌ها بر عملکرد و برنامه‌های این وزارتخانه نقد وارد کردیم و تشریح نمودیم و هشدار دادیم و دل سوراندیم، دریغ از دو کلمه پاسخ گویی. بنظر شما برای وزارتخانه‌ای با این مختصات و وضعیت عملکردی، برچسب نفوذ احتمالی را بچسبانیم یا اینکه مدعی قصور، تقصیر، ترک فعل و اهمال باشیم. علی آبادی وزیر محترم نیرو از ۱۴ مگاپروژه برای عبور از اوج بار ۱۴۰۴ حرف می‌زند، سوال اینجاست که پیوست تفضیلی آن‌ها را چرا برای شفاف سازی و قضاوت افکار عمومی و مطالبه گری‌های آتی، منتشر نمی‌کند؟

گویا کشور بدلیل اهمال ها، قصور‌ها و تقصیر‌های مدیران اجرایی دچار نوعی واگشت چهل ساله شده است. گویا به دهه شصت بازگشته ایم، البته منهای جنگ تحمیلی و بعلاوه جنگ تحریمی. چرا باید کشور دچار خاموشی‌هایی گردد که ممکن است تا سال ۱۴۰۵ ادامه داشته باشد؟ چه افرادی در نابودی صنعت برق کشور مقصر بودند؟ اهمال در سه مولفه تامین سوخت، تامین توربین و تامین نیروگاه، چطور صنعت برق کشور را نابود کرد؟

در حالی که ایران سال هاست تامین کننده اصلی گاز و برق عراق است، مسئله تحریم‌ها باعث شده تا این فرصت صادراتی کم نظیر به تدریج از دست ایران خارج شود. ایران خود برای تامین نیاز داخلی به حدود ۱۰ هزار مگاوات انرژی نیاز داشته و از طرف دیگر، صنعت استخراج گاز کشور بدلیل تحریم با عقب ماندگی تاریخی مواجه شده است. آیا از خود پرسیده ایم که فلر‌ها برای چه باید بسوزند؟ سوالی که وزیر نفت متخصص در گاز باید پاسخگو باشد و از وی مطالبه کرد. حال با این اوضاع، آیا خداحافظی از بازار گاز و برق صادراتی به عراق، چیز بعیدی است؟

مجید نامجو گفت: دولت روحانی افزایش ظرفیت نیروگاهی را در اولویت قرار نداد و کشور دچار کمبود برق شد.